Nog één keer haar lievelingsliedje

Mijn oma van mijn vaders kant was een bijzondere vrouw. In mijn ogen was zij een artistieke verschijning met felgekleurde bril en zelfgemaakt kleding. Altijd scherp en eigenwijs, maar helaas zat haar lijf niet mee en stond haar leven vooral in het teken van het ziekenhuis. Uiteindelijk heeft dit geleid tot haar keuze om via euthanasie deze wereld te verlaten.

En als tiener ben ik daar bij. Samen met mijn ouders en mijn opa. En dat op zich is al een herinnering om mee te nemen.
Maar het was een paar dagen daarvoor, terwijl alle voorbereidingen gaande zijn, dat mijn oma mij vroeg om nog één keer piano voor haar te spelen. En dat heb ik gedaan. Ik speelde haar lievelingsliedje: Diep in mijn hart van Tante Leen. Ook toen waren mijn ouders en mijn opa in de kamer.

Het instrument waar ik dat op speelde heb ik nog, en de bladmuziek die ik voor mijzelf had uitgeschreven ook. Sterker nog, ik had de bladmuziek ooit ingelijst, maar toch uit het oog verloren. Nu heb ik de lijst weer tevoorschijn gehaald een prominente plek in mijn studio gegeven. Het herinnert mij hoe bijzonder mijn oma voor mij was en hoe belangrijk muziek toen al voor mij was.